نسل کشی ارامنه توسط ترکان عثمانی

(مقاله صوتی در انتهای صفحه)

کشتار بیش از یک ونیم میلیون نفر از ارامنه و تعدادی از آشوریان فقط بخاطر مسیحی بودن آنها، و عده ای  از کردها، توسط ترکان عثمانی از تاریخ ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۳میلادی  از مصادیق بارز و غیرقابل انکار خشکه گرایی و تعصب دینی است . ل

در آن زمان روزنامه و مجله های معتبر، گزارشی مفصل از این تراژدی انسانی منتشر نمودند. در همان حول و حوش، مجله نیویورک تایمز در این مورد چنین نوشت: ی

س " نیو یورك تایمز، خبر از لندن، «قتل عام ارمنیان». ل

كنسول سابق تركیه تصدیق و تأیید كرد كه هدف، نابودی كامل نژاد، بر اساس روشی مدون است. روزنامۀ دیلی میل به نقل از علی نوری بیك، كنسول سابق تركیه در روتردام، برنامۀ مدون نابودی كامل نژاد ارمنیان را مورد تأیید قرار داد. او گفت كه تعداد كشته شدگان، مستقیمن در گرو اعتراضهای دولتهای خارجی و میزان فشار آنها بر روی سلطان عثمانی خواهد بود. او گفت كه این روش وحشتناك را طی سالها ادامه خواهند داد تا همه كشته شوند." س

ل  

در تاریخ جون ۱۹۱۵، یوهان هاینریش مورتمان، سرکنسول سفارت آلمان در کنستانتینوپل (استامبول کنونی) چنین گزارش می دهد: ا

س " دیگر توجیه بر اساس مراعاتهای نظامی امکان پذیر نیست، همانطور که [1]   تالات بج چند هفته پیش گفت، موضوع بیشتر بر سر نابود کردن ارمنی ها است. " سس

    جنایتی دیگر در تاریخ بشری که همانند" 

"دیگر جنایات،هرگز فراموش نخواهد شد  

ویکتور برار، تاریخ‌نگار و دیپلمات فرانسوی، محقق در امور دولت عثمانی و ارمنیان، در کتاب خود با نام «سیاست سلطان - قتل‌عام ارمنیان» می نویسد: ا

س" تفتیش و بازرسی در کلیسا با ناشیگری و خشونتی که عمال تُرک معمولن در این‌گونه عملیات از خود نشان می‌دهند انجام گرفت. کلیسای جامع که ارمنیان از آن دفاع می‌کردند به زور تسخیر شد و از طرف سربازان تُرک مورد بی حرمتی و توهین قرار گرفت. بازرسی و تفتیش ثابت کرد که نه اسلحه‌ای در کار بوده و نه باروتی، ولی بیست ارمنی به قتل رسیده و بیش از سیصد نفر مجروح شده بودند." یی

در این میان گفته می شود که فقط چیزی بیش از ۵۰۰ هزار کودک و نوجوان ارمنی بر اثر تیرباران، مسمومیت با سم و خفه کردن آنها، کشته شده‌اند و یا از گرسنگی و بیماریهای مختلفی که عثمانیان بر آنها تحمیل نمودند، جان خود را از دست داده اند. ا

در تحقیقاتی که در سالهای گذشته در این مورد به انجام رسیده است، برخی، دولت وقت آلمان را به سکوت در این مورد متهم می نمایند. در این باره سایت اینترنتی دویچه وله چنین گزارش می دهد: ا

س " پژوهش‌های تاریخی نشان می‌دهد که دولت آلمان هر چند به‌طور مستقیم در طرح‌ریزی و اجرای این قتل‌عام گروهی دست نداشت، ولی از آن با اطلاع بود و با سکوت در باره‌ی این نخستین نسل‌کشی قرن بیستم، آن را تایید کرد." ا

:تئوبالد فُن بِتمان-هولوگ [2] ، صدراعظم وقت امپراتوری آلمان در باره‌ی رویکرد آلمان نسبت به نسل‌کشی ارامنه می‌نویسد 

س" تنها هدف ما این است که ترکیه را تا پایان جنگ در جبهه‌ی خود حفظ کنیم. مهم نیست که در این راه ارامنه نابود شوند یا نشوند.» این صدراعظم، در روزهای پایانی جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۷ زیر فشار گروه‌های سیاسی مخالف، از قدرت کناره‌ گیری کرد. " س

عمق فاجعه هنوز هم در دست تحقیق است و اسناد جدیدی از آن منتشر می شود . ب

به نقل از همان منبع، پارلمان اروپا در آستانه صدسالگی کشتار یک ونیم میلیون تن از ارامنه به دست حکومت عثمانی، قطع‌نامه‌ای تصویب نمود که طی آن، این رویداد «نسل‌کشی» خوانده شد. همچنین در همان گزارش آمده است که پاپ فرانسیس در کلیسای جامع سن پیترو در واتیکان درباره قتل عام ارمنی‌ها در صد سال پیش سخن گفته ، آن  را "نسل‌کشی" دانست. ب

پایان

....................................................................

س(Talaat Bej) [1]

Theobald von Bethmann Hollweg[2]

....................................................................

تحقیق و بررسی:  فرامرز تابش

منابع: رجوع شود به بخش مستندات