سند ۵۶
از دست دادن ذره الهی
گفتار ۸۰۴، آثار الحق:س
..... افراد شقی و بدکار، روحشان آن خاصیت نفخه پروردگاری را از دست داده و یک نوع خس و خاشاک به نام روح باقی می ماند.....چنین روحی تمام شئونات روحی خود را از دست داده است و به پادشاه یا صاحب منصبی می ماند که تمام درجاتش را از او بگیرند....در حقیقت، نفخه، جان روح است...س
از آنجا که طبق دروس استاد، این ذره الهی است که به روح ملکوتی ارزش خدایی می دهد و از طرفی، نفخه به مفهوم یک بار دمیدن می باشد و دیگر آنکه استاد نفخه را جان روح می دانند، من این نتیجه را می گیرم که منظور از این گفتار، از دست دادن ذره الهی می باشد. زیرا ارزش اصلی و پایه ای روح ملکوتی همان ذره الهی می باشد.س
پژوهشکده اندیشه آنلاین آلمان